Een rangeerterrein (E: classification yard (Amerikaans en Canadees Engels), E: marshalling yard (Brits, Hong Kong, Indiaas en Australisch Engels) of E: shunting yard (Centraal-Europa), D: Rangierbahnhof), F: Triage, B: vormingsstation ) is een spoorwegemplacement dat wordt gebruikt om treinwagons in een goederentrein te sorteren bijv. naar bestemming.
 
Op rangeerterreinen worden goederentreinen in delen gesplitst en daarna opnieuw samengesteld. Goederentreinen die uit wagons met gemengde herkomst c.q. bestemming (wagenladingvervoer) bestaan, moeten tot treinen worden samengesteld en opgedeeld naar bestemming. De wagons moeten vaak meerdere keren langs hun route worden gerangeerd, in tegenstelling tot een gesloten- of eenheidstrein (unit train), die bijvoorbeeld containers of wagons direct van een herkomst zoals een de fabriek of overslagplaats naar een haven vervoert, of steenkool van een mijn naar de energiecentrale.
 
Dit rangeren gebeurt deels op de start- en eindbestemming en deels (voor het langeafstandsvervoer) op rangeerterreinen zoals de Kijfhoek.

Rangeertechniek is een beetje een stiefkindje in ons seinwezen , waarschijnlijk omdat het in Nederland alleen nog op de Kijfhoek gedaan wordt. We kennen natuurlijk de rangeer en heuvelseinen, de vrijgave rangeren etc, maar de proces computer techniek die voor het heuvelen gebruikt wordt is nogal onderbelicht. Op wikipedia is natuurlijk van alles te vinden, maar een site als die van de Feijneoordse Meesters is niet meer online, alleen nog via de wayback machine te vinden. Daarom begin ik nu een paar pagina’s over rangeren toe te voegen. Misschien ook omdat mijn kennismaking met de techniek achter het spoor begon toen mijn (toen nog toekomstige) schoonvader Jan van Daatselaar mij meenam naar de post op het rangeerstation IJsselmonde en daarna naar het in aanbouw zijnde Kijfhoek. Hij was de rayonchef Rotterdam Goederen en trots op zijn project, vandaar.